drceyhundundar@yahoo.com.tr  twitter: @CeyhunDundar

Rotasyon

12 yasındaydı okul basketbol takımına girmek için heyecanlanıyor aklından seçmeler çıkmıyordu.

Basketbol topuyla tanışalı 4 ay olmuştu bol miktarda hatalı yürüme yapıp bol faüllu bir oyun tarzı vardı.

Yaşadığı coğrafyada futbol daha populer daha fazla ilgi çeken spordu.

Seçmelere gittiğinde seçmeyi yapan tok sesli hoca sordu; ''Şimdiden ben bu saatte çalışamam şu saatte işim var deyip bu oyunu 2. Sıraya atacaklar şimdiden ayrılsın.''

Secmeler basladı.

Yasıtlarına göre nispeten kalıplıydı cok iyi zıplamasada iyi alan kaplıyor istediği zaman çok iyi screen yapıp ribaundları çekebiliyordu. Atış konusunda çok zayıftı daha topun nasıl tutulacağını bilmez, karpuzlama diye tabir edilen şekilde atışlarla sayı yapmaya çalışırdı.

İki takım ayarladı hoca maç başladı,

Takım oyucusu gibi görev yaptı,takım arkadaşları birbirlerini önceden tanıyan çocuklardı.Biraz her gencin topa aşkından biraz arkadaş kıyağı biraz da çocukluğun nedeni ego savaşları nedeniyle top eline hucumda hiç değmemiş,savunmada ribaund kaptırmaması ile hocanın gözüne girmişti.

Lafı uzatmadan takıma girildi maçlar başladı, ne zaman takıma faul yapacak adam lazım olsa hoca onu oyuna sürerdi. Minnesotalı Mark Lawson gibi bol miktarda kenardan havlu salladı bir müddet gönülsüzce.

Hocası maçlara bunu sokarken hucumda top surme perde yap ribaundu karıştır dersi sadece.

Takımı ilde final oynayıp 2. Oldugunda her maç ortalama 6 dk sure almış toplamda sadece 4 sayı atmıştı.

Ailesi bir karar alıp daha büyük bir şehre göç etmeye karar verdi.

Sancılı bir süreç oldu onun için.Ergenliğin ilk yıllarında arkadaşların kültürün alıştığı ortamın değişmesi çok zordu.

Boş durmadı bu arada internetten 8kb hızla nba videoları indiriyor, 2 saatte inen 1 dk'lık videolardan gördüğü hareketleri deniyordu.

Tim Duncan'dan fundemental dersleri hayranı olduğu Jason Williams'tan oyun kuruculuk dersleri alıyordu bir nevi.

Yine okulda bir seçme yapılıyordu.Hiç düşünmeden katıldı yine takımlar kuruldu.

Bu sefer ribaund'u alınca elinde bomba varmış gibi davranmıyor cost to cost oynuyordu.

Hücumda devamlı pick and roll oynuyor pivotunu güzelce besliyordu.

Hoca çağırıp sen çok iyi 2 numara oynarsın dediğinde çok sevinmişti.

Çünkü topu daha çok elinde isteyen birine devşirilmişti. Bir sene öncesinden kurulu olan takıma yeni giren tek isim olmuştu.

Her okulun basket koçu olan hocasının asıl dalının basketbol olması onun için büyük bir şanstı.

Maçlar başlamadan bu takımada gireceğini mi sanıyordum diyen arkadaşı kolunu kırınca direk takıma monte oldu.

Yine şampiyon olamadılar ama 32 dk üzerinden oynanan 8 macta tam 256 dk sahada kaldı.

1 sn bile oturmadı. Ortalama 45-55 barajında skor olan maçlarda 19 sayı  6 ribaund 4 asist ortalamayla oynadı. Turnuvanın en iyi 5 ine girdi. Efes ve o zamanki Ülkerspor gözlemcileri kendisini altyapılarında görmek istediler.

Kısacası bir hocanın güveni ile bir oyuncu devşirildi,rönesans geçirdi, çağ atladı.

Bu kadar şeyi size niye mi anlattım?

Bugune kadar takımımızın 1 sayı atamadığı euroleague de 14 sayı ortalama tutturan, tüm şut istatistiklerimde üst düzey form yakalamış Damien Kulig'in Aris maçında çok istekli bir şekilde savunma yaparken faülü sonucu kenara alınması ve o yüzündeki ifadeyi görünce kardeşim dediğim birinin bu hikayesi aklıma geldi.

Sertaç'a 8 dk Kulig'e 7 dk ile bu oyuncuları kazanamazsınız.

Greg Popovich bile 48 dk oyun süresi olan Nba de gencken bile Duncan'ı Parker'ı 30 dk üzeri kullanmamaya çalışıyorsa bir oturup düşünmek lazım.

Takımın atletik uzun oyun kırıcı kısadan önce bi zihniyet değiştirmesi gerekiyor. Markoviçli veya onsuz ama kenarda oturanlar unutulmamalı.

Her maç 4. Çeyrek fark yememizin başka bir nedeni yok malesef.