twitter/ialkan       

alkan5361@hotmail.com ( Yazarın Önceki Yazıları )

DİRİLİŞ

Sezona girerken koyulan hedefler doğrultusunda yapılan planlamaların ve yatırımların hasat zamanıdır play-off maçları.

Bazı kulüpler misyon olarak bakarlar, bazı kulüpler mutlak başarı olarak.

Misyon olarak bakanların play-off hedefi sportif başarıdır. Ancak bunun yanında en önemli hedefleri gençleri hayata hazırlamaktır. Örnek Kolej takımları…

Mutlak başarı olarak bakanlar ise maalesef ki çoğu zaman kadrolarını revize etmeden hiçbir zaman hedefe ulaşamıyorlar.

Tıpkı devre olmadan yatırımını ikiye katlayıp son hamleleriyle El-Amin ve Pinkney transferleriyle doğru ritmi bulan Trabzonspor gibi. Keza Torku Selçuk Üniversitesi de benzer hamle ve yatırımları yaptı ancak onların kimyası tutmadı.

*******************

Son yazımızda belirttiğimiz gibi en garip ve çetrefilli eşleşme Trabzonspor-Torku Selçuk Üniversitesi eşleşmesiydi. Her iki takım da BBL’yi çok istediği için ciddi yatırım yapmış, kadro ve teknik heyetlerini bile revize etmişti.

Yine yorumlarımızda belirttiğimiz gibi kadro yapısı olarak Trabzonspor’un Torku Selçuk’tan üstün olduğunu dile getirmiştik. Bu dayanağımızın kaynağı da 1-5 (Guard-Pivot) ağırlığının mutlak Trabzonspor lehine olduğuydu.

Bu üstünlüğün Trabzonspor’dan yana olduğunu bilen sadece biz değildik. Selçuk’un başında olan eski koçumuz Halil Üner’de biliyordu. Ve bildiği için bana göre çok rizikolu bir kararla King transferinden sonra tribüne gönderdiği Clark’ı parkeye çekip, Konya’daki maçta Trabzonspor’u en çok zorlayan oyuncusu Granger’i (guard-oyun kurucu) tribüne göndererek bir anlamda guardsız parkeye çıktı.

Bundaki amacı da; Clark-King ikilisiyle bizi hırpalamaktı. Aslında ilk periyot bunu başardı da. Ancak 2. periyot El-Amin-Umutcan-Önder üçlüsünün özellikle dış atışlardan ürettiği 34 sayı oyunun rengini tamamen değiştirdiği gibi, guardsız oynayan Torku Selçuk’un oyuna ortak olmasına da imkan vermedi.

Burada El-Amin’e yorum yapmadan kısa bir parantez açma gerekiyor. El-Amin’i Trabzonspor formasıyla ilk izlediğimizde yaptığımız yorumların, bugün tüm Trabzonspor ve basketbol camiası tarafından yapıldığını gördüğümüz için tekrarlamaya gerek yok, tek kelimeyle o bir efsane…

Son haftalarda neredeyse yerlerde sürünen Orçun, sakatlıktan dönen Yunus ve Rizeli hemşerimiz Önder’in play-off’ta verdikleri katkı akılarla zarar. Her ne kadar El-Amin-Pikney ikilisinden dem vursak da, Önder ve Orçun başta olmak üzere diğer yerli oyuncularımızın verdikleri üst düzey katkı ana kilittir.

Be birader, böyle oynuyordunuz da son haftalarda ne diye bize işkence çektirdiniz.

**********************

Yıllardır basketbolu takip ederim, 19 Mayıs’ta tanık olduğum ve hafızalarımdan çıkmayan 3 önemli karşılaşma vardır. Bornova, Beykoz ve Genç Telekom maçları. Bunlara Torku Selçuk maçı da eklenerek 4 oldu.

Torku Selçuk Üniversitesi ile oynanan karşılaşma geçmişte oynadığımız karşılaşmaları hatırlattı bana. Trabzonspor taraftarının tribünleri doldurup maçın içinde olması basketbol adına bizleri sevindirirken, ilgisizlikten yakınan basketbolcularımız adına da inanılmaz bir itici güç oldu.

İlgisizlikten Hayri Gür’den 19 Mayıs’a taşındığımız günleri hatırladığımızda Çarşamba günkü tablo karşısında gururlanmamak elde değil. Bunun temelinde çakışan Sivas maçı filan yok, sadece ve sadece takımın deplasmanda Torku Selçuk’u geçip BBL yolunda yürümeye başlaması var.

Kısaca hedefe kilitlenme ve başarı. Başarı varsa taraftar da size sahip çıkıyor.

***********************

Yıllardır kalıcı olabilmesi adına emek verdiğimiz ve kapanmanın eşiğinden dönen basketbolumuz adına bir önemli nokta da protokol tribünündeki manevi zenginliğin fotoğrafıydı.

Ve o fotoğraf, Trabzon’da bir yaşam biçimi olan futbolun yanında basketbolun dirilişiydi. Ve bu diriliş, gösterilen ilgiyi baz aldığımızda bize göre mutluluğun fotoğrafıydı.

Bu da bizi fazlasıyla mutlu etmeye yetti.