Oğuz Zeytin - CV ( Yazarın Önceki Yazıları ) zeytin@trabzonbasket.com

DİK OYNADIK

Trabzonspor’un sezonun ilk galibiyetine Edirne’de şahitlik ettim. Baştan sona heyecanımız bir an olsun dinmedi. Tribünde yöneticilerimiz, kenarda Tolga Hoca ve ekibi, parkede ise “dik oynayan” oyuncularımız… Hepsine teşekkürler.

*

Trabzon’dan İstanbul’a döneli henüz bir gün olmuştu. Seyahat yorgunluğunu üzerimden atamamıştım. Özel işlerimin programını dahi hazırlayamadan emir geldi büyük yerden. Trakya’daki Trabzonspor sevdalısı büyüklerimizden sayın Cengiz Çubukçu’nun davetini geri çevirmek gibi bir şansım yoktu. Ancak bayram sonrası Edirne’ye gitmek için otobüslerde yer bulmak imkânsızdı. Tren de öyle… Bir şekilde şartları zorladık ve cumartesi günü yola çıktım. Hafta içinde görüştüğümüz dostlarım biliyor; Edirne’de kolay kolay teslim olmayacağımıza inanıyordum. Ve hatta bir önceki yazımda umutlu olduğumu da belirtmiştim. Neden mi?

Olin Edirne, hafta içinde Avrupa Kupası maçı oynamıştı. Yorgunlardı. Ve bu sezon henüz takım olamadıkları gerçeğini biliyorduk. Oyun kurucu sıkıntısı yaşıyorlardı. Bizse, kötü gidişe son vermek için çok çalışan bir takıma sahibiz. Oyuncularımızın emeğinin karşılığını alması gerekiyordu. Yerli çekirdek kadromuz artık rollerini biliyordu. Sorun yaşadığımız yabancıların takımdan kesilmesi yönünde çalışmalar başlamışken, onlar da performanslarını arttırmak, kendilerini ispatlamak zorundaydı.

Maça hızlı başlayan Olin oldu. Yağmur gibi üçlük yağdı potamıza. Anlaşılan boyalı alanda Stimac’ı etkisiz kılmak istiyordu Tolga Hoca. Bu plan maç boyunca tuttu. Ancak dış şutlara bir türlü çare bulamadık. Olin Edirne üçlüklerle karşılaşmayı önde götürüyordu. İlk çeyrek sonrasında savunmayı sertleştirdik. Taraftarının oluşturduğu atmosfer ev sahibi ekibe büyük güç veriyordu. Buna rağmen oyuncularımız son ana kadar pes etmedi. Olin ise son çeyrekte yorgunluğa bağlı olarak oyundan düşmeye başladı.

Türkiye Kupası maçlarından itibaren özellikle vurguladığım nokta şuydu: İnatçı bir takımız. Son topa kadar direniyoruz. Ancak kritik anlarda soğukkanlı kalamıyoruz. İşte bu sefer başardık. Gibson’ın her geçen gün olgunlaşan basketbolu… Levent’in tecrübe ve mücadelesi… Serhat’ın kenardan getirdiği enerji… Polat’ın savunmaya kattığı sertlik… Kaan’ın sade ve bir o kadar da verimli oyunu… Lige istediği gibi başlayamamasına rağmen Edirne’de kendini bulan Kerem… Ve hepsinden önemlisi molalarda takım arkadaşlarına (gerideyken-öndeyken) moral aşılayan Oktay, Faik, Oğuzhan, Erkan… Özetle, takım kimyası memnun edici seviyelerde.

Teknik detaylara çok fazla girmek istemiyorum. Ancak kısaca belirtmek gerekirse: Savunma ribaundu alınca hızlı hücumlarla sayı bulabildiğimizi Olin Edirne karşısında gördük. Ve daha önceki maçlarda da gördüğümüz gibi alan savunması uyguladığımız dakikalarda rakibin hızını kesiyoruz. Dar rotasyondan ötürü süre dağılımında yoğunlaşmalar bazı oyuncularımızda “fiziksel düşmelere sebep olur mu” diye endişeleniyorduk. Aksine, zamanla daha diri bir takım kimliğine bürünüyoruz.

Şimdi görevi Trabzon’daki basketbolseverlere devrediyoruz. Edirne gibi zor bir deplasmandan galibiyetle dönen bu genç takımı gelecek hafta Banvit karşısında yalnız bırakmayınız.