29/03/2015
m.siracosmanagaoglu@gmail.com twitter/siracoao
Sorumlusu kim?
Doğrusu nereden başlayacağımı bilemediğim bir yazıya başlıyorum. Karşıyaka yenilgisinin ardından tek söylenecek şey bu takımın tam anlamıyla bir oyun kurucusu neden yok?'' oldu. Emre Ergenç sitemizde yayınlanan yazısında maçı çok güzel özetlemiş ve analiz etmiş, okumanızı tavsiye ederim ama ben bugün maçı yazma taraftarı değilim, maçla bağlantı kurarak daha geneli konuşmak istiyorum.
İlk olarak başlamak istediğim yer maçın içinde ve sonunda yaşananlar. Büyük bir kısmı basketbol ile yeni tanışan yöneticilerimizin acaba TBF ile ne gibi ikili görüşmeleri var merak ediyorum. Basketbol da her sporda olduğu gibi lobi yapanın, kamuoyu oluşturanın haksızlığa uğramadığı ya da kazandığı bir oyun haline geldi. Ancak haksızlığa uğrayan ve zarar gören hep Trabzonspor oldu. Medeni bir şekilde TBF ile iyi ilişkilerimizle gidermemiz gereken bu hakem hatalarını ve haksızlıkları, sizce gerçekten hakeme protokolden yapılan ağır tahriklerle ve maç sonu koridorlarda üzerlerine yürüyerek çözebilir miyiz? Yöneticilik bu mudur, spor ahlakına uyar mı ve en önemlisi bir Trabzonspor yöneticisine yakışır mı...
Gelelim maçı kaybetmemizdeki bir diğer etkene... Avrupa basketboluna baktığımızda bence en anlamlı sözlerden biri ''Oyun kurucun kadar konuşursun.'' sözüdür. Bugün sahada adeta tek başına maçı alan, hiç olmayacak paslar atıp en kritik yerlerde sayıyı bulan Karşıyaka'nın oyun kurucu Bobby Dixon vardı. Biz ise tam olarak bir pasör olmayan Dwight Hardy ve basketbolcu olduğu tartışılacak Dee Bost ile oynadık. Sezon ortasında kiralık olarak kadromuza kattığımız ve ciddi verim aldığımız Can Altıntığ ise kötü bir performans gösterince tek iş uzunlara kaldı. Ivanov, Stipanovic ve Velickovic'in mücadelesi ayakta alkışlanacak cinstendi, ancak yetmedi, Bobby noktayı bitime saniyeler kala kendi yarattığı basket ile koydu. Peki bu kadar yatırıma rağmen alınamayan kaliteli bir guardın sorumlusu kim?
Ve tabi ki şu anda yönetimi ve Nihat Mala'yı eleştirdiğimiz için bizi düşman görenlere de iki çift sözümüz var. EuroChallenge'daki başarı kesinlikle büyük bir başarıdır, devamını görmeyi de tüm kalbimle, bir bordo mavi sevdalısı olarak istiyorum. Ancak bu bütçe ve bu hedefler ile playoffa maç fazlasıyla 1 maç, küme düşmeye ise 3 maç uzaklıkta olmak Avrupa başarısıyla aynı oranda başarısızlıktır. Ve bir diğer kaygım ve önsezim ise şu. İyi takım olmanın formülü birbiri ile uyuşan kaliteli parçaları bir araya getirmektir. Trabzonspor TBL'de olduğu 2. sezonunda da bunu başaramadı. Nedeni ise kaliteli parçaları elimizde tutamamamızdı. Şuanda elimizde olan Stipanovic, Ivanov, Velickovic isimlerine iyi kısa oyuncular eklediğimizde ve kimyaları uyuştuğu taktirde kalıcı bir başarı yakalamamız mümkün. Ama bunun gerçekleşmesi için ilk olarak iyi sezon geçiren oyuncuları büyük takımlara kaptırmamak lazım, ikinci olarak da Nihat Mala'nın menajer oyunlarına gelmeyerek kaliteli oyuncuları takıma kazandırması lazım. İlk ihtimal Nenad Markovic'in vizyonu ve karakteri sayesinde olabilir, ancak ikinci ihtimale, ihtimal demek dahi doğru değil. Boş küme, imkansız.
Sözlerimin sonuna gelirken belirtmek isterim. Trabzon'u ve Trabzonspor'u çok büyük bir EuroChallenge Final Four imtihanı bekliyor. Hem organizasyon, hem basketbol olarak. Umuyorum Trabzon kentini basketbola ısındıracak, tarihi bir başarıya imza atacağımız bir dörtlüü final olur 24-26 Nisan günlerinde. Yolumuz açık olsun, yolumuza taş koymaya çalışanlar, Dee Bost gibi adamları bu şehrin basketbol takımına reva görenler de bir an önce yolumuzdan çekilerek bu güzel spor kentinde basketbolun gelişmesine engel olmaya devam etmezler umarım.
