e-posta: bartugkemalakgul@gmail.com

Basketbol Erkekler Türkiye Kupası’nda çektiğimiz şanssız kura sonucunda ilk maçta kupanın favorilerinden Fenerbahçe Ülker ile karşılaştık. Kupanın tek maç üzerinden eleme olarak oynanıyor olması, bu tip maçlarda yüksek konsantrasyon ve mücadelenin sürpriz yapmayı çok olası hale getirdiği bir gerçek.  Bu sebeple son dönemdeki yükselen performansımızın da özgüveniyle bu maçta bu sürprizi gerçekleştirme peşindeydik.

Ne yazık ki maça iyi başlayamadık. Giderek farkı açan rakibimizi yavaşlatan yaptıkları top kayıpları oldu. Çok çabuk gelip, doğru pasları kullanarak potaya giden rakibimize karşı aceleci davrandık ancak ikinci periyodun başında bu yanlışımızdan döndüğümüz anlarda farkın kapanabileceğini de gördük. Farkı 5e indirdiğimiz andan sonra devre sonuna kadar ilk çeyrekteki hataların sayısını misliyle arttırınca devre sonunda 21 sayılık fark oluştu.

İlk yarıdaki yanlış oyunun temelinde topu dolaştıramamak ve boyalı alana indirememek vardı. Çabuk ve yanlış kullanılan şutlar Fenerbahçe hızlı hücumlarıyla birkaç saniye içinde potamızda baskete dönüştü. Kaçırmadan oynayan Kleiza ve rakibin 16/18 olan akıl almaz yüzdeyle bulduğu 2 sayılık atışlar bu durumun baş tetikleyicisiydi. Dikkat çekiyorum bu oran serbest atış oranı değil, ki o bile bu seviyede olmaz bir takım için!

İlk yarıdaki yanlışlar ikinci devre öncesinde umut vermiyordu. Oyuna savunma enerjisi daha yüksek ve mücadeleci bir kadroyla oyuna başladık ve hücumda etkisini hemen göstermese de savunmadaki artış ilk dakikadan itibaren başladı.

Savunmayı iyi yaptığımız sürece oyuna bir noktada hücumun açılacağı da belliydi ve nitekim öyle oldu. Trabzonspor oynaması gerektiği şekilde topu dolaştırarak ve keskin şutör Penney ile buluşturarak farkı eritmeye de başladı.

Son periyotta farkı 4e kadar indirdiğimiz halde yapılan top kayıplarıyla ve hücumda yaşanan darboğazla maçı kaybettik. Bunda maçı çeviren oyuncuların yaşadığı yorgunluğun da payı vardı.

Maç tam anlamıyla sezonun ilk devresinde Trabzon’da oynanan maçın bir kopyası gibi oynandı. İlk yarıda sahada ezilen ve savunmada dağılmış, ikinci yarıda ise geri dönüş için her şeyi yapan ve sahada mücadelesiyle alkışı hak eden bir Trabzonspor vardı.

Maxim her ne kadar son 2 dakika içinde zor şutlara imza attı ancak ondan önce o skorda takıldığımız dönemde kaçırdığı boş şutlar takıma zarar verdi.

Bugün hem Randle hem Stoll sahadaydı. Randle 7 asistine rağmen kritik noktalarda yanlış tercih konusunda Stoll’den geri kalır yanı yoktu. Özellikle son çeyrekte maç tam geldi dediğimiz anda bu iki guardın kötü oyunu maçın elden kaçmasına sebep oldu. Gitti denilen maçları çeviren El-Amin’in boşluğu, geldi denilen maçları gönderen bu iki guard ile dolmuyor.

Önder ve Stipanoviç bugün özellikle savunmada harika işler yaptı. Ancak Stipanoviç serbest atışları tuğla atar gibi gönderdi potaya. Takım olarak bu atışlarda çok kötüyüz. 14 serbest atış kaçırdığımız maçı 6 sayı farkla kaybettiğimize dikkat edersek, bu problemimizin nelere yol açtığını görmüş oluruz.

Penney’i perdelerden çıkıp topla buluşturmak zorundayız. Maç içinde bunu unuttuğumuz sürece skor üretmekte zorlanıyoruz. Düzenli yaptığımız dönemde ise dönemsel ivmeler yakalıyoruz. Bu konunun üzerine eğilmeli ve maç boyu bir düzen oturtmalıyız.

Sonuçta ikinci yarısında adeta kilitlediğimiz Fenerbahçe’ye ilk yarıdaki kötü oyunumuz ve maç sonu tecrübesizliğimiz ile tıpkı lig maçında olduğu gibi kaybettik. Gösterdiği azim ve mücadele için takıma teşekkür edip artık lige dönme zamanı.