e-posta: emre.ergenc@gmail.com

Emek Verenler, Varolun

2010 – 2011 sezonu bitmiş, zar zor ligde kalmış bir takım. Sponsoru bırakmış, yönetim pes etmiş.

2011 – 2012 sezonuna Mehmet Yiğit Alp yönetimiyle, borç yükü altında ve sponsorsuz bir giriş. Geç kurulan kadro, maddi zorluklar, yetersiz taraftar desteği, yetersiz Trabzonspor desteği...

Trabzonspor Basketbol yönetimi, böyle bir ortamda takımı ligde tutabilmek adına doğrusuyla eğrisiyle büyük çaba göstermiş, koç ve oyuncu hamleleri yapmış, ancak lige tutunmayı başaramamıştı. 4 Nisan 2012 günü, Hayri Gür Spor Salonunda, Trabzonspor ilk defa bir spor branşında küme düş(ürül)müştü. (Pınar KSK – Olin Edirne maçı, bizim için hala kirlidir)

O gün o salonda olanlar, koca koca adamların nasıl ağladıklarına, gözlerinden dökülen boncuk boncuk yaşların nasıl bordo-mavi aktığına şahit oldular. Basketbola gönül vermiş yöneticisi, işadamı, gazetecisi, genci yaşlısı bir grup insan, hayatlarının en kötü günlerinden birini yaşamıştılar. Zarar gören şey sadece Trabzonsporun itibarı değildi, koskoca bir şehre kazandırılmaya çalışılan basketbol sevgisinin ta kendisi idi. Trabzonspor’u futbol dışında hiçbir branşta görmek istemeyenler mutluydu.

Saner Ayar ve arkadaşlarının başlattığı bu serüven sonuna mı gelmişti? Hepsi işinde gücünde, bu stresi çekmek zorunda olmayan, popülaritesi Trabzonda çok kısıtlı bir spor dalı için amatörce mücade eden, cebinden harcayan, ailesinden fedakarlık yapan Trabzonspor Basketbol yönetimi, kulübü kapatıp kapatmama konusunda epeyce düşündü. Futbolda 50 yıllık tarihe sahip ve her sene iddaalı olması istenen Trabzonspor markası, basketbolda yere düşmüştü. Ya düştüğü yerden ayağa kaldıracak, Trabzonspor’a, Trabzon gencine sahip çıkıp basketbolu yaşatmaya devam edecektiler, ya da ...

Onlar mücadele etmeyi ve Trabzonsporu tekrar TBL’ye çıkarmak için çalışmayı tercih ettiler. 2012-2013 sezonu, TB2L tarihinde eşine az rastlanır bir mücadeleye tanıklık edecek, müthiş bir rekabete sahne olacaktı. Sezon başı “TBL seviyesinde kadro kuruldu” yorumlarına rağmen sezon hiç de beklenildiği gibi geçmeyecekti. Sezon boyunca yönetim ve teknik ekip, beklentilerin altında kalmanın gerginliğini yaşadı. Koç değişikliği, oyuncu takviyeleri derken, bütçe yine zorlanacak, artık bu son şansımız cümleleri kurulmaya başlanacaktı.

Geçen sezonun Genel Menajeri Cömert Küce, “bekle Emre, bu takımdaki çoğu oyuncu playoffları bekliyor, orda çok daha başka oynayacaklar” dediğinde açıkçası pek inanmamıştım. Ama dediği gibi olmuş ve El-Amin önderliğinde takım, playofflarda fırtına gibi eserek Trabzonsporu tekrar hak ettiği yere şampiyon yaparak çıkarmıştı. (Bu sezon bizlerle olmayacak olan Cömert Küce’ye de emeği için tekrar teşekkürler)

Şampiyonluk maçı öncesi İstanbul Taksim’de otelde yöneticilerle otururken, bir yandan takımı tekrar TBL’ye çıkarmış olmalarının mutluluğunu, diğer yandan manevi ve maddi yorgunluklarını dile getirmişlerdi. Değmişti ancak çok yıpranmıştılar. Şampiyonluk kupası kaldırılırken yaşanan mutluluk, bütün senenin yorgunluğunu alsa da ertesi seneyi düşündükçe karınlarına ağrı girdiğine emindim.

( Özel Not: Şampiyonluk kupasının kaldırıldığı Abdi İpekçi’deki maçta, oyuncuların ve diğer tüm emek verenlerin giymesi için tshirtler hazırlatarak takıma hediye etmiştim. (aman ha, takdir beklediğimden değil, o tshirtlerle kupayı kaldırmaları takdirin en güzeliydi). Bunu şimdi belirtmemin sebebi, Tshirtlerin tasarımını yapan, emek veren basketbolsever arkadaşım mimar Kübra Akaydın’a herkesin huzurunda tekrar teşekkür etmek. Teşekkürler Kübra. )

Sözü fazla uzatmaya gerek yok aslında. O karın ağrıları, sonunda bayrağı teslim etmeye kadar getirdi işi. Bahsedilen şey Trabzonspor’da bir makam ise, elbette çok önemlidir. Ancak çok kısıtlı bir kitlenin takip edip önemsediği bir spor dalına var güçleriyle destek olan başta Mehmet Yiğit Alp olmak üzere; salona gelerek, deplasmanlara takımla giderek, maddi katkı vererek yada bulmak için seferber olarak, taraftarla ve basketbolun sesi olmak için çalışan biz basketbol amatörleriyle güzel iletişim kurarak gerçek anlamda yöneticilik yapan tüm yöneticilere kalpten teşekkür etmek, biz basketbol severlerin görevi olsa gerek.

Belki bundan 10 yıl sonra, Trabzon sokaklarında en az futbol kadar basketbol oynayan çocuklar da göreceğiz ve bunda sizlerin de payı olduğunu hiçbir zaman unutmayacağız. Desteğe devam lütfen...

Yeni yönetime kısa bir mesaj:

Basketbola destek veren başta Muharrem Usta olmak üzere, başkan Abiş Hopikoğlu’na ve yönetimdeki herkese teşekkür ediyoruz. Bir basketbolsever olarak sizleden ricamız, transferler kadar önem göstermeniz gereken 2 şey var. Birincisi alt yapı. İkincisi ise basketbolun Trabzon’da daha geniş kitlelere ulaşabilmesi için yoğun çalışmalar yapılması. Herşeyin en iyisini biz biliriz derseniz, geçmişte yapılan hatalara düşeceğinizden hiç şüpheniz olmasın... Lütfen liyakat!